ارسال مشاهداتي از جو مريخ با کاوشگر ماون
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۳۳۴۵۹
خبرگزاری آریا-ماون، کاوشگر فضایی بود که ناسا برای مطالعه جو مریخ طراحی و در 18 نوامبر 2013 بهسوی سیاره سرخ پرتاب کرد.
به گزارش خبرگزاری آریا،کاوشگر ماون، 10 ماه در سفر بود تا اینکه در 22 سپتامبر 2014 توانست وارد مدار مریخ شود. هدف این فضاپیما، مأموریت تکامل مواد فرار و جو مریخ- درک آبوهوا و اتمسفر مریخ بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این کاوشگر مأموریت علمی یکساله خود را با انجام مشاهدات منظم از جو بالایی مریخ، یونوسفر، فعل و انفعالات خورشید و باد خورشیدی آغاز کرد.
این فضاپیما حامل 9 ابزار علمی بود که برای بررسی نور فرابنفش، باد خورشیدی، دما، عکاسی و… بهکار میرفت.
برخورد به یک دنبالهدار تنها چندماه پس از آغاز مأموریت ماون، آن را تهدید میکرد؛ که با کنترل هدایتکنندگان کاوشگر، ماون بدون هیچ آسیبی سالم باقی ماند. همچنین توانست دادههای ارزشمندی درباره تأثیر دنبالهدار بر مریخ را به زمین مخابره کند.
براساس دادههای ماون دانشمندان اعلام کردند که دو پدیده پیشبینی نشده را در جو مریخ مشاهده و کشف کردهاند. یکی ابر غباری در ارتفاع حدود 150 تا 300 کیلومتر و دیگری درخشش شفاف ماورابنفش شفاف در نیمکره شمالی سیاره بود.
این کاوشگر پروازهای نزدیکی نیز بر فراز ماه بزرگ مریخ، فوبوس انجام داد و با استفاده از ابزار تصویربرداری طیفسنج ماوربنفش خود توانست تصاویر طیفی از این قمر تهیه کند.
علاوهبر این، فضاپیما لایهها و شکافهای جالب توجهی را در قسمت بالایی اتمسفر سیاره سرخ کشف کرد که به زمین نیز شباهت دارد.
این لایهها مشابه سیاره ما، دارای بار الکتریکیاند که سیگنالهای رادیویی را دچار اختلال میکنند.
تجهیزات ماون مقادیر زیادی از وجود پلاسما در اتمسفر مریخ را نیز گزارش کردهاند.
این اطلاعات به ما برای تعیین چگونگی از دست دادن مواد فرار از جو مریخ و درک آبوهوای گذشته و تغییراتی که دچار آن شده است، کمک شایانی کرد.
در سال 2013 فضاپیما با خطر برخورد به فوبوس روبهرو بود که با یک مانور کوچک توانست خود را نجات دهد.
با وجود اینکه مأموریت ماون یکساله بود، اما همچنان در جو مریخ در گردش است. احتمالاً سوخت کاوشگر تا سال 2030 برای کارکرد آن کافی باشد.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: کاوشگر ماون جو مریخ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۳۳۴۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ستارهشناسان قویترین شواهد برای سیاره نهم را کشف کردند
تیمی از پژوهشگران میگویند پس از مطالعهی گروهی از اجرام دوردست و ناپایدار که از مدار نپتون گذر میکنند، قویترین شواهد آماری را مبنی بر اینکه سیاره نهم واقعا در منظومه شمسی وجود دارد، پیدا کردهاند.
وقتی نوبت به کشف سیارهها میرسد، پیدا کردن آنها در اطراف ستارههای دیگر در واقع کمی سادهتر از پیدا کردن آنها در اطراف ستاره خودمان است. بهمنظور پیدا کردن سیارههای جدید، اخترشناسان میتوانند به لطف تکنیکی به نام «روش گذار»، افت نور هنگام عبور سیارهها از مقابل ستاره میزبان را از طریق تلسکوپها مشاهده کنند.
ستارهشناسان همچنین با بررسی لرزشهای ستاره که ناشی از سیارههایی است که دور آن در گردش هستند، به وجود سیارهها پی میبرند. ازطریق این روشها و چند روش دیگر، ما در چند دهه گذشته هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کردهایم، درحالیکه تعداد سیارهها در منظومه شمسی همچنان هشت عدد باقی مانده است.
کشف سیارههای واقع در اطراف خورشید خودمان بر دو روش متکی است: رصد آنها در آسمان و شناسایی اختلالات جزئی در مدار اجرام دیگر. سیارههای زهره، عطارد، زحل، مشتری و مریخ همه ازطریق مشاهدات بصری کشف شدند.
اورانوس در سال ۱۷۸۱ زمانی کشف شد که ویلیام هرشل، ستارهشناس آلمانی دریافت جسم درخشانی در آسمان نسبتبه ستارههای دیگر در حرکت است. نپتون زمانی کشف شد که اوربن لو وریه، اخترشناس و ریاضیدان فرانسوی متوجه شد مدار اورانوس با مدار پیشبینیشده توسط فیزیک نیوتنی متفاوت است. او پی برد که این پدیده میتواند توسط سیاره دیگری دورتر از اورانوس که بر مدار آن تاثیر میگذارد، توضیح داده شود و پیشبینی کرد سیاره کجا میتواند باشد.
اما کشف سیارهها در منظومه شمسی ممکن است هنوز به پایان نرسیده باشد. در سال ۲۰۱۵، دو ستارهشناس موسسه فناوری کالیفرنیا شواهدی ارائه کردند که نشان میداد شش جرم فراتر از مدار نپتون به شکلی در کنار هم قرار گرفتهاند که گویی توسط جرمی با نیروی گرانشی بزرگ در نزدیکی هم جمع شدهاند. با وجود استدلال منتقدان مبنی بر اینکه تشخیص سیاره فرضی ممکن است به دلیل ناهنجاری آماری و سوگیری انتخاب باشد، تیم بر این باور است که اجرام مذکور ممکن است تحتتاثیر جرمی بزرگتر در آنسوی مدار نپتون در گردش باشند.
پژوهشگران در مقالهای جدید، با بررسی اجرام دارای دورهی مداری طولانی که از مدار نپتون عبور میکنند، دریافتند که نزدیکترین نقطه مدار آنها به خورشید در حدود ۱۵ تا ۳۰ واحد نجومی است. درمقابل، فاصله بین خورشید و زمین یک واحد نجومی است. آنها با انجام شبیهسازیهایی برای کشف آنچه که به بهترین نحو مدار این اجرام را توضیح میدهد، دریافتند مدلی که شامل سیاره عظیمی در آنسوی نپتون باشد، وضعیت پایدار این اجرام را خیلی بهتر از شبیهسازیهایی توضیح میدهد که در آنها سیاره نهم وجود ندارد. در این مدل، متغیرهای دیگری مانند جزر و مد کهکشانی و تاثیر گرانشی ستارههای درحال عبور نیز درنظر گرفته شد.
گرچه یافتههای مطالعه جدید جالب است، این تجزیهوتحلیل مکان پیدا کردن چنین سیارهای را مشخص نمیکند. البته ممکن است بهزودی با آغاز کار رصدخانه ورا روبین سرانجام اطلاعات قطعیتری درباره سیاره نهم به دست آوریم.
یافتههای پژوهشگران در پایگاه مقالههای پیشانتشار آرکایو بارگذاری شده و برای انتشار در مجلهی The Astrophysical Journal Letters پذیرفته شده است.
منبع: زومیت
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم